اینترنت LTE و ۴G چه فرقی با هم دارند؟
سرویس ۴G را نباید مشابه LTE بدانیم و در این یادداشت می خواهیم بگوییم چرا شما سرعت واقعی سرویس ۴G را روی تلفن همراه خودتان دریافت نمیکنید. از آنجا که امروزه انتخاب تعرفه معقول برای استفاده از اینترنت روی گوشی هنگام خرید تلفن همراه بسیار دشوار است، لازم است اطلاعاتی در این زمینه داشته باشید. قبلاً در اینجا پیرامون تفاوت G و Edge و H و H+ و همچنین LTE مطلبی را منتشر کرده بودیم.
این دو سرویس یکسان نیستند، اما شرکتهای سازنده تلفن همراه و اپراتورها علاقه خاصی به استفاده از این دو بهجای یکدیگر دارند.
۴G چیست؟
اتحادیه بینالمللی مخابرات، یا آی تی یو (ITU)، یک سازمان بیوابسته به سازمان ملل متحد است که وظیفه قانون گذاری و مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد. این اتحادیه در ماه مارس سال ۲۰۰۸ برای تکنولوژی ۴G استانداردهایی تعریف کرد.
این اتحادیه تصمیم گرفت حداکثر سرعت سرویس ۴G در حال حرکت را معادل ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه تعریف کند و زمانی که شما در موقعیت ثابتی قرار دارید، این خدمات باید سرعتی حدود ۱ گیگابیت بر ثانیه در اختیارتان قرار دهد.
اما باید سرویس ۴G واقعی سرعت دانلودش معادل ۱ گیگابیت بر ثانیه در اختیارمان قرار دهد، چرا حتی در کشورهای پیشرفته نظیر انگلستان نیز این سرعت ۱۰۰ برابر ضعیف تر، یعنی چیزی حدود ۱۰ تا ۱۲ مگابیت بر ثانیه، است ؟
متاسفانه اتحادیه بینالمللی مخابرات در برابر اجرای استانداردهای تصویب شده هیچ اختیاری ندارد. یکی از دلایل اصلی این مشکل این است که دیگر گروهها (نظیر ۳GPP)، که با کارخانههای سازنده قطعات سخت افزاری همکاری میکنند، خودشان از قبل درباره نسل بعدی تکنولوژی ها تصمیمگیری میکنند و ما کاربران از همه جا بیخبر را با استانداردهای پایین سرویسهایی نظیر ۴G تنها میگذارند.
LTE چیست؟
LTE مخفف عبارت Long Term Evolution، به معنی فناوری تکامل بلندمدت، است که بهعنوان نسل سوم شبکههای تلفن همراه شناخته میشود؛ سرویسی که نخست با همان عنوان تکنولوژی ۴G عرضه شد، ولی نتوانست استانداردهای فنی اتحادیه بینالمللی مخابرات یا آیتییو (ITU) را کسب کند؛ یعنی بسیاری از تعرفههای اینترنتی که اپراتورها در سراسر دنیا با عنوان ۴G ارائه کردهاند در واقع اصلا ۴G نبودهاند.
بههرحال، بهدلیل پیشرفتهای چشمگیری که تکنولوژی LTE نسبت به تکنولوژی ۳G داشت، اتحادیه بینالمللی مخابرات تصمیم گرفت این تکنولوژی را رسما ۴G نامگذاری کند.
بنابراین LTE نسل اول تکنولوژی ۴G است که روی کاغذ باید سرعتی معادل ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه در اختیار کاربرانش قرار دهد، اما متاسفانه میانگین سرعت نسل اول اینترنت ۴G، حتی در بریتانیا نیز، از ۱/۱۵ مگابیت بر ثانیه فراتر نمیرود. همین پایین بودن سرعت سرویس LTE تنها به موضوع دانلود محدود نشده است و سرعت وبگردی و آپلود را نیز شامل میشود.
اما +HSPA چیست؟
هر چند سرویس +HSPA را با عنوان تکنولوژی ۴G به مشتریان عرضه میکنند، این سرویس در واقع زیرمجموعه نسل سوم شبکههای ارتباطی یا همان ۳G است. اصطلاح +HSPA مخفف عبارت High Speed Packet Access Plus و به معنی نسخه تکاملیافته بسته دانلود پرسرعت است. این تکنولوژی را پس از ۳G یکی از اپراتورهای بریتانیا به نام Three معرفی کرد که قرار بود در سال ۲۰۱۲ و قبل از معرفی تکنولوژی LTE استفاده شود.
سرعت انتقال اطلاعات این تکنولوژی در مقام تئوری ۲۱ مگابیت بر ثانیه بود که نسبت به ۳G بسیار قابل قبول بود. البته سرعت این سرویس نیز در عمل به مراتب از سرعت اعلامشده کمتر بود و توانست میانگینی معادل ۴ مگابیت بر ثانیه بهدست آورد.
امکان استفاده از تکنولوژی LTE-A
LTE-A فناوری است که بعد از عدم موفقیت LTE به استانداردهای ۴G افزوده شد. با کمک این تکنولوژی میتوان چندین سیگنال را بهصورت همزمان روی یک کانال ارتباطی ارسال و دریافت کرد و سرعت را به ۱۵۰ مگابیت بر ثانیه رساند. خوشبختانه هماکنون بسیاری از اپراتورهای مطرح دنیا تکنولوژی LTE-A را در مکان هایی خاص پشتیبانی میکنند. اما این فناوری بسیار جدید است و همچون ۴G فراهم کردن بستری ایدهآل برای آن چند سال زمان خواهد برد. بنابراین شما به صورت اتوماتیک از فناوری LTE-A بهرهمند نخواهید شد و باید چندین عامل در نظر گرفته شود.
یکی از پیشنیازهای اصلی این تکنولوژی تلفن همراهی است که استفاده میکنید. گوشی شما باید قابلیت پشتیبانی از LTE-A را داشته باشد. بسیاری از گوشیهای امروزی که از سرویسهای ۳G و ۴G پشتیبانی میکنند قابلیت سازگاری با تکنولوژی LTE-A را ندارند و تنها تعداد محدودی از گوشیهای معرفیشده تا امروز این قابلیت را دارند. این گوشیها عبارتاند از:
آمازون فایر – آیفون ۶ و آیفون ۶ پلاس – بلکبری Z10/Z30/Q10/Passport – اچتیسی وان M8 و M9 – موتورولا نکسوس ۶ – الجی جی فلکس و جی ۳، هوآوی Honor 6، گلکسی نوت ۳ و نوت ۴، گلکسی نوت اج، گلکسی S4، S5 و S6 – سونی اکسپریا Z2 و Z3.