گفت و گو و مصاحبهمدیریت فروش و بازاریابی

مصاحبه Harvard Business با مدیرعامل کوکاکولا (۲)

کوکاکولا

قسمت اول مصاحبه مارتور کنت، مدیرعامل ارزشمندترین برند دنیا یعنی کوکاکولا با مجله هاروارد بیزینس را در اینجا منتشر کرده بودیم، اکنون می توانید دومین قسمت از این مصاحبه را مطالعه نمایید. پیشنهاد می کنیم حتماً قسمت اول مصاحبه Harvard Business Review با مدیرعامل کوکاکولا را نیز مطالعه نمایید.

HBR: با توجه به چنین برند قوی­‌ای که شرکت دارد چرا از نام شرکت برای دیگر محصولات خود نظیر آب میوه ­ها و آب­ های معدنی و دیگر نوشیدنی­ها استفاده نمی­ کنید؟

کنت: برندسازی بدین سادگی نیست. کوکاکولا توسط یک داروساز بی­ باک به نام پمبرتون ۱۲۵ سال پیش کار خود را آغاز کرد. وی برای اولین بار توانست یک محصول با طعم منحصر به فرد را در بسته­بندی منحصر به فرد تولید کند. حتی وقتی در تاریکی بطری کوکا را لمس کنید متوجه می شوید که این محصول کوکاکولاست. بنابراین نمی توان از برند کوکاکولا به عنوان یک چتر برای تمام محصولات استفاده کرد. ما برندهای ۱۵ میلیارد دلاری جداگانه­ای داریم.

HBR: آیا کوکا هیچ وقت به فکر تولید نوشیدنی­ های الکلی می­ افتد؟

کنت: خیر، و دلیل آن به چشم انداز ۲۰۲۰ برمی­ گردد. طی ۱۰ سال آتی حدود ۸۰۰ تا یک میلیارد نفر در کل دنیا به طبقه متوسط و بزرگترین طبقه شهرنشین دنیا می­ پیوندند. این مسئله بدین معنی است که این افراد سبک زندگی پرمشغله­ای خواهند داشت در نتیجه بیشتر به نوشیدنی های غیرالکلی و حاضرآماده نیاز دارند. کسب­ و­کاری که در آن قرار داریم  کسب­ و­کار زیبایی است. چرا در این وضعیت تمرکز خود را کم کنیم؟

HBR: دو سال پیش تصمیم گرفتید گروه آب میوه هیوان، بزرگترین برند آب میوه در چین را خریداری کنید اما دولت چین مانع از آن شد. از این اتفاق چه درسی گرفتید؟

کنت: اینکه چین هنوز آمادگی واگذاری فروش برندهای ملی خود را به کشورهای خارجی ندارد. یک سیر تکاملی در تاریخ ملت ها دیده می شود. با وجود اینکه چین از کشورهایی است که در مسیر اقتصاد رقابت آزاد و سرمایه داری حرکت می کند، اما هنوز بخش­هایی در این کشور وجود دارند که در این سیر تکاملی قرار نگرفته اند. چه موقع این وضعیت تغییر می کند؟ در حال حاضر آمریکا حدود ۱۰۰ میلیارد دلار در چین سرمایه گذاری کرده است و چین حدود ۵ میلیارد دلار درآمریکا سرمایه­ گذاری مستقیم انجام داده است. این نسبت ۲۰ به ۱ است زمانی که این نسبت به ۴ به ۱ تغییر پیدا کند آن موقع می توانیم ادعا کنیم هیچ مانعی در تجارت آزاد میان دو کشور وجود ندارد.

HBR: اجازه بدهید کمی راجع به سبک رهبری صحبت کنیم، آقای گوئیزوتا یک مدیرعامل فیلسوف بودند، شما چه نوع مدیرعاملی هستید؟

کنت: من دوست دارم به تمام جزئیات کار توجه کنم حتی اتفاقاتی که در خط تولید می افتد، اما در عین حال در سطوح بالا مدیریت به تدوین استراتژی، چشم انداز و جهت گیری سازمان توجه دارم. در پایان روز، وقتی خود را مدیرعامل یک شرکتی با ۱۴۰۰۰۰ کارمند می بینی که در ۲۰۶ کشور دنیا فعالیت می کند تنها از این طریق می توانی تأتیرگذار باشی.


کوکاکولا

HBR: چطور سعی می کنید به طور اثربخش بر دیگران تأثیربگذارید؟

کنت: ترجیح می­دهم کمتر در شرکت هیاهوی ایجاد کنم و کمتر دخالت کنم اما با همه مشارکت می­ کنم. سعی می­ کنم در جملاتم کمتر از کلمه «من» استفاده کنم و بیشتر به مفهوم کار تیمی در سطح وسیع آن -نه تنها در مورد کارمندان بلکه در ارتباط با شرکای تجاری، مشتریان و ذی­نفعان سازمان ارزش دهم. دوست دارم به سوپرمارکت­ ها بروم و با مشتریان صحبت کنم. وقتی که مصرف­ کنندگان در طی روز ۱٫۷ میلیون بار محصولات شما رو به خانه هایشان دعوت می کنند لازم است این اتفاق را از نزدیک ببینی.

HBR: بسیار خوب، اما آیا سرزدن به سوپرمارکت­ها در چارچوب برنامه زمانی یک مدیرعامل تعریف می شود؟

کنت: بله، چرا که شما چیزی یاد می­ گیرید. و این برای ما مهم است که این اتفاقات دیده شوند، چون ما یک کسب و کار مردمی داریم. ما یکی از بزرگترین شرکت­ های خصوصی در سطح دنیا هستیم، و برای ما مهم است که تمام افراد شرکت با مصرف­کنندگان تماس داشته باشند و در ارتباط با کاری که انجام می­دهند برانگیخته شوند و احساس خوبی از کاری که در شرکت انجام می­دهند داشته باشند. باید به کاری که انجام می­دهی افتخار کنی.

HBR: آیا شما تئوری­های مدیریت را دنبال می کنید و سعی می کنید مطابق با آن بهترین روش را اتخاذ کنید؟ یا مدیرعاملی هستید که بیشتر به شهود و استعداد شخصی خود متکی هستید؟

کنت: من بیشتر به استعداد و شهود خود متکی هستم. البته نشریه شما رو مطالعه می­ کنم. در دنیای امروز دیدن و دنبال کردن آن چه در دنیا اتفاق می افتد بسیار کلیدی است. نمی توان تنها در خانه یا اداره نشست و مطالعه کرد. شما لازم است هم ببینید و هم دیده شوید.

HBR: بزرگترین جهش در مسیر شغلی شما چه موقع اتفاق افتاد؟

کنت: در اوایل کارم بعد از اینکه چند سال برای کوکاکولا در آمریکا کار کردم، یک فرصت شغلی در شهر رم به عنوان سرپرست تبلیغات و پیشبرد فروش برایم ایجاد شد. اما بعد از گذشت ۲٫۵ سال کار در آنجا، اداره به منظور برنامه های سازماندهی مجدد متوقف شد و من کارم را از دست دادم. بعد از آن اتفاق تصمیم داشتم که به آمریکا برگردم که یکی از افراد داخل شرکت که تنها یکبار همدیگر را دیده بودیم –و ظاهراً تحت تأثیر بنده قرار گرفته بود- به من تماس گرفت و قرار ملاقاتی با من گذاشت. او به من یک شغل در آمستردام پیشنهاد داد و واقعاً آن فرصت، جهشی در زندگی کاری من ایجاد کرد. درسی که او به من داد این بود که: همواره فرصت خلق کن و با آن دیگران را پرورش ده و هیچ موقع تنهایی از فرصت به دست آمده استفاده نکن.

HBR: تفکر شما در مورد برنامه موفقیت­ آمیزی که اجرا کردید چیست؟ برای اداره کردن برنامه بهترین راه کدام است؟

کنت: برای اینکه راه موفقیت را درست طی کنید ابتدا باید حداقل در دو لایه افراد با استعداد شرکت را شناسایی و بعد راجع به عملیات مهم رهبری شرکت با آنها صحبت کنید. شما باید برای توسعه وظایف افراد با استعداد برنامه داشته باشید و آن را در خدمت رهبری سطوح بالای سازمان قرار دهید. باید شرایط در شرکت مهیا باشد تا اعضای هیئت مدیره بتوانند افراد مستعد شرکت را بشناسند.


کوکاکولا

HBR: یک سؤال که از همه مدیران می پرسیم : درآمد کل شما در سال گذشته ۲۴ میلیون دلار بود. آیا شما ۲۴ میلیون دلار می ارزید؟

کنت: خوب، اولاً من این مقدار را خودم به خودم نمی­پردازم. و ساختار سیستم جبران خدمات به گونه ­ای است که بر اساس عملکرد بلند مدت عمل می­کند. سال گذشته بازده شرکت بر روی سودتقسیمی و سهام های بازخرید شده ۷ میلیارد دلار بود. همچنین ارزش سهام ایجاد شده ۲۶ درصد بود که حتی شاخص بورس نیویورک بسیار کمتر از این مقدار است. همچنین باید این ارتباط را در نظر گرفت که هر زمان ارزش سهام شرکت بالا رود میزان حقوق و دستمزد ما افزایش می یابد. وقتی که می خواهید عملکرد یک مدیر را مورد ارزیابی قرار دهید باید دو فاکتور رو مدنظر قرار دهید: میزان ارزش تغییر یافته شرکت از زمان بر عهده گرفتن مسئولیت شرکت – و مهم تر از آن- میزان ارزش تغییر یافته شرکت از زمان واگذاری مسئولیت.

HBR: تا چه اندازه خود را رقیب شرکت پپسی و مدیر عامل آن آقای ایندرا نویی می دانید؟

کنت: من از رقابت با رقیب اصلی بین ­المللی خود استقبال می­کنم. اما ما با رقبای محلی مناطق مختلف دنیا نیز رقابت داریم. رقابت سبب می­ شود بهتر موقعیت خود را حفظ کنیم و در کسب­وکار صادق­تر و سالم­تر باشیم. آیا این موضوع یک نبرد به حساب می آید؟ این به تحلیل افراد برمی­ گردد.

منبع:

Harvard Business Review October 2011

سید حمیدرضا عظیمی

سید حمیدرضا عظیمی، دانش آموخته مهندسی صنایع دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی با گرایش بازاریابی از دانشگاه شهید بهشتی و دکتری مدیریت از دانشگاه علامه طباطبایی که از سال 1382 فعال فضای تجارت الکترونیک بوده و هم اکنون از مدرسین مدیریت بازاریابی و به طور مشخص بازاریابی اینترنتی (Digital Marketing) است. رزومه کامل من را اینجا ببینید

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا