سیستم های اطلاعات مدیریت - صفحه 3

از دریانی تا وال مارت، نگاهی به نقش مغفول فنآوری اطلاعات در شبکه توزیع

آیا تا به حال نام دریانی را شنیده اید؟ این نام، بسیاری از ما را به یاد سوپرمارکت محله می اندازد. سوپرمارکت های دریانی چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟ گروه صنعتی تلاونگ در سال 1383 یک تحقیق میدانی به منظور شناسایی مغازه های خرده فروشی (به معنای محل فروش به مصرف کننده ی نهایی) مواد غذایی در مناطق بیست و دوگانه ی تهران انجام داد. بر اساس این تحقیق، بیش از بیست هزار باب مغازه خواروبار فروشی و سوپر مارکت شناسایی شدند که از این تعداد، بیش از دویست مورد، خود را دریانی می نامیدند. به نوشته ی محمد عدلی در روزنامه تهران امروز، تعداد 52 سوپرمارکت به شرکت یاران دریان تعلق دارند. با این حال، این سوپرمارکت ها نیز مستقل از هم فعالیت کرده و راه درازی را برای تبدیل شدن به یک فروشگاه زنجیره ای پیشرفته در پیش دارند.

چرا فروشگاه زنجیره ای؟

اهمیت موضوع فروشگاه های زنجیره ای از آنجاست که این فروشگاه ها در رقابت با یکدیگر، با پایین آوردن هزینه های زنجیره ی تأمین و انواع هزینه های سربار، قیمت نهایی کالا را پایین آورده و با این کار، خدمت بزرگی را هم به تولید کننده و هم به مصرف کننده می کنند. در واقع آنها با بالا بردن بهره وری در چرخه توزیع محصول، و همچنین با تمرکز بر صرفه به مقیاس (سرشكن شدن هزينه‌ها به خاطر بزرگ بودن مقياس فروش کالا) موجبات رشد سطح رفاه خانوارها در جامعه را فراهم می آورند.به راستی، چرا باید در شهری مانند تهران، به جای آنکه بازار توزیع به مانند کشورهای صنعتی صحنه ی رقابت فروشگاه های زنجیره ای بزرگ باشد، میان بیست هزار خرده فروش جزء تقسیم شده باشد؟ چرا یک تولید کننده ی مواد غذایی تازه، به جای تحویل عمده و روزانه ی محصول به انبارهای مرکزی فروشگاه های زنجیره ای، باید یک ناوگان حمل و نقل تشکیل دهد تا بتواند به  طور هفتگی محصولات خود را به هزاران توزیع کننده ی خرد در سطح شهر برساند؟ چرا خرده فروش های جزء در گذر سال ها کسب و کار، شعبه های جدید تأسیس نمی کنند و کسب و کار خود را توسعه نمی دهند؟