چیدمان کارگاهی

در چیدمان کارگاهی (Job Shop) ماشین آلات لازم برای تولید محصولات در بخش های مجزا از هم قرار می گیرند. در این چیدمان، قطعه باید برای پردازش مسیرهای معینی را طی کند. در این سیستم حداکثر انعطافپذیری ممکن برای محصولات در نظر گرفته شده است و کارخانه قادر به پاسخ گویی سفارش های متنوعی می باشد. از اهداف سیستم تولید کارگاهی، تولید محصولات گوناگون با اندازه انباشته کوچک می باشد. از اهداف سیستم تولید کارگاهی، تولید محصولات گوناگون با اندازه انباشته کوچک می باشد. هر چند برای نیل به این هدف از ماشین های چند منظوره که قابلیت انجام چندین عملیات را دارند استفاده می شود ولی در بسیاری از مواقع سیستم تولید کارگاهی ناکارامد می باشد. به عنوان مثال 95% از زمان تولید صرف انتظار برای پردازش شده و 5% باقیمانده بین نصب قطعه روی ماشین و پردازش آن تقسیم میگردد. از نتایج چنین چیدمانی، موجودی قطعات نیم ساخته بین ایستگاه های کاری می باشد.

مشکل دیگر سیستم کارگاهی این است که قطعه مورد نظر برای پردازش گاهی ملزم به طی کلیه مسیرهای کارگاه بوده لذا مدیر کارخانه برای اقتصادی نمودن روند کار ناچار به انتقال انباشته هایی از محصول مورد نظر میباشد. با این کار هر قطعه مجبور است منتظر تکمیل کلیه قطعات قبل از خود بماند. لذا افزایش در زمان تولید محصول، سبب افزایش موجودی قطعات نیمه ساخته(WIP) و هزینه های تولید شده و کاهش نرخ تولید را نیز به همراه دارد. از مزایا و معایب سیستم تولی کارگاهی می توان به موارد زیر اشاره کرد

مزایا:

کاهش سرمایه گذاری روی ماشین آلات.
حداکثر استفاده از ماشین آلات در حجم تولید پایین یا متوسط.
توقف ماشین باعث توقف تولید نمی گردد.
تغییر در طرح محصول اثر کمی بر ماشین آلات دارد.
انعطاف پذیری بالا به منظور تولید محصولات جدید
انعطاف پذیری در برنامه ریزی تولید
گسترش کارخانه ناثیر کمتری بر طرح استقرار دارد.
مهارت کارگران به علت کار با انواع ماشین آلات افزایش می یابد.

معایب:

برنامه ریزی و کنترل آن مشکل است.
افزایش هزینه ساخت واحد.
حمل و نقل ها به علت عدم ثبات در جریان تولید افزایش می یابند.
فضای زیادی مورد نیاز می باشد.
موجودی در جریان ساخت افزایش می یابد.
به علت تنوع محصولات و آماده سازی مجدد ماشین آلات و تاخیر ناشی از آن، کارایی ماشین آلات بالا نیست.