شرکت مینو، از قدیمی های صنعت غذایی در ایران است، شاید خیلی قبل تر از برخی کشورهایی که امروز صاحب صنعت غذایی هستند، مینو در ایران فعالیت خود را آغاز کرده بود. متن زیر برگرفته از معرفی شرکت مینو در سایت این شرکت است :
گروه صنعتی مینو با همت والای زنده یاد مرحوم حاج علی خسروشاهی بنیان نهاده شد و در 16 آبان سال1338 هـ . ش فعالیت تولیدی خود را با تاسیس شرکت صنعتی پارس مینو آغاز نمود. مینو از ابتدای فعالیت و در طول بیش از نیم قرن حیات صنعتی خود، نقش محوری و پیشتاز را در صنایع غذایی، دارویی و آرایشی بهداشتی کشور ایفا نموده است.
سپس با تاسیس شرکت خوراک، جهت توزیع مواد غذایی و دارویی و شرکت صنعتی مینو جهت تولید مواد غذایی در استان زنجان و اخذ لیسانس تولید از شرکتهای معتبری چون ساندوز سوئیس، بوتس توسعه یافت. گروه صنعتی مینو در حال حاضر به صورت هلدینگ اداره می شود.
در اسفند 1392 خط تولید جدید از شکلات در شرکت مینو راه اندازی شد، که در خبرها آمده بود، بزرگترین خط تولید شکلات در خاورمیانه است ! (اینجا) تا اینجا همه چیز عالیست !
به تازگی مینو، محصولی را با نام رتیا و به انگلیسی Retia به بازار عرضه کرده است که با قیمتی بسیار پایین تر از نمونه خارجی اش، طعم دلچسب و لذت بخشی را به مشتری اش هدیه می دهد. اما در همان اولین نگاه متوجه شباهت غیر قابل انکار Retia به Ritter Sport می شویم ! تصاویر زیر را ببینید و قضاوت کنید :
تصویری از شکلات Retia (رتیا) محصول مینو
تصویری از شکلات Ritter Sport (ریتر اسپرت) محصول Alfred Ritter آلمانی
انتخاب نام (Retia و Ritter Sport) طراحی لوگو (فونت و نحوه استفاده از حرف R) انتخاب رنگها در بسته بندی (رنگ سبز برای فندقی، ارغوانی برای کاپوچینو و قهوه ای برای کاکائویی) اندازه و شکل بسته بندی همگی به طور مشخص از روی Retia الگوبرداری (اگر نگوییم تقلید) شده است. هر چند به عنوان مصرف کننده، نمی توانم مطلوبیت این محصول مینو را در ذهنم مخفی کنم، اما واقعاً این سوال در ذهنم مطرح می شود، که واقعاً نمی شود همین محصول را در بسته بندی زیبا که تقلید از یک برند آلمانی نیست، عرضه کنیم؟
قبلاً در پایگاه اطلاع رسانی صنعت مطالب متعددی مثل الگوبرداری یا تقلید در فضای کسب و کار ایران و رایتل و تقلید از ایده و فرم تبلیغات At&t همچنین چی توز یک برند ایرانی با طعم تقلید و تقلیدی نو با دومینو و ... را نوشته بودم که اینها انتخاب یک از ده ها مورد تقلید در فضای کسب و کار ایران بوده است.
به نظر شما چرا صاحبان کسب و کارهای ایرانی (در اینجا منظورم بیشتر کسب و کارهای بزرگ ایرانی است) با این کثرت رو به تقلید می آورند؟ آیا شما به عنوان مصرف کننده از این اتفاق ناراحت و دلزده نمی شوید؟
 |
این مطلب توسط آقای سید حمیدرضا عظیمی نوشته شده است. |
اما واقعاً صنعت شکلات سازی ما خیلی عقب نیست، حداقل به لحاظ تکنولوژی، پس می ماند برندینگ ما که این نوع تقلید کاری توسط شرکت های بزرگ نشان دهنده این است که یا اعتماد به نفس لازم در این حوزه را نداریم یا واقعاً دانش برندینگ در ایران رشد نکرده است.
شخصاً از این حرکت، آن هم توسط شرکت های بزرگ ایرانی، بسیار ناراحت می شوم، البته فراموش نکنیم شرکت هایی چون هاکوپیان هم در ایران وجود دارند که بدون تقلید ( لااقل بدون تقلید از برندی مشابه در بازار ایران)، رشد کرده اند
با شما هم فکر هستم. مشکل در عدم رشد دانش برندینگ است. من حدس می زنم، شرکتی به اندازه مینو، به طور جدی به موضوع برندینگ فکر نکرده است.
سپاس از شما
الگوبرداری یا صحیح تر بگوییم کپی برداری، روشی برای بازاریابی سریع و کسب سود کوتاه مدت است. بسیاری از شرکت های ما در شرایطی نیستند که بتوانند روی برند و بازار بلندمدت سرمایه گذاری کنند و از این لحاظ نمی توان بر آنها خرده گرفت. روشهای بازاریابی کوتاه مدت معمولا ضمانت موفقیت بیشتری دارند و میتوانند در شرایط خاص بطور مناسب اتخاذ شوند. اگرچه اینگونه روشها غیرحرفه ای قلمداد میشوند اما زمانی که چیز زیادی برای از دست دادن نباشد، با کاهش چشمگیر هزینه های بازاریابی و تبلیغات میتوانند به عنوان سنگر اضطراری درنظر گرفته شوند. موفقیت بلند مدت منوط به حفظ کیفیت مشابه محصول اصلی و برجسته کردن برند خود در میان مدت و بلندمدت است.
با تشکر از مطلب شما