با توجه به بررسی های صورت گرفته بر روی محیط کسب و کار در تابستان سال جاری، استان های خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان و لرستان به ترتیب دارای بدترین وضعیت از لحاظ محیط کسب و کار داشتند و از طرف دیگر استان‌های گیلان ، فارس و مرکزی به ترتیب از ایده آل ترین محیط کسب و کار در ایران برخوردار بودند.
بر اساس این نتایج و بررسی های، رقم 5.77 (نمره بدترین ارزیابی 10 است) را برای وضعیت محیط کسب و کار در قالب شاخص ملی به دست می دهد که تقریباً بدتر از وضعیت این شاخص نسبت به ارزیابی فصل گذشته (بهار 1396 با میانگین 5.69 ) بوده است. افزون بر این، این ارزیابی نشان از آن دارد که از نظر فعالان اقتصادی مشارکت کننده در این پایش، محیط کسب و کار ایران در تابستان سال جاری تا حدودی بدتر شده است.
در تابستان 1396، فعالان اقتصادی مشارکت کننده در این پایش، سه مورد: 1- دشواری تأمین مالی 2- بی ثباتی و غیرقابل پیش بینی بودن قیمت ها (مواد اولیه و محصولات) و 3- رویه های غیر منصفانه و ناعادلانه ممیزی و دریافت مالیات را نامناسب ترین اعلام کردند و سه مورد: 1- محدودیت دسترسی به برق، 2- محدودیت دسترسی به سوخت (گاز، گازوئیل و…) و 3- محدودیت‌های دسترسی به ارتباطات (تلفن همراه و اینترنت) را مناسب‌ترین مؤلفه های محیط کسب وکار کشور نسبت به دیگر مؤلفه ها ارزیابی نمودند.
افزون بر این با توجه به یافته های این طرح در تابستان سال جاری، خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان و لرستان به ترتیب دارای بدترین وضعیت محیط کسب وکار و استان های گیلان، فارس و مرکزی به ترتیب دارای بهترین وضعیت محیط کسب وکار نسبت به دیگر استان های ایران می باشند.
با در نظر گرفتن نظریه عمومی کارآفرینی شین، شاخص ملی محیط کسب وکار کشور ما در تابستان 1396، عدد 5.92 (10بدترین ارزیابی است) است که تا حدودی بدتر از وضعیت این شاخص در ارزیابی فصل گذشته (بهار 96 با میانگین 5.81) بوده است. به طوری که میانگین ارزیابی محیط اقتصادی رقم 5.84 (میانگین فصل قبل 5.77) و میانگین ارزیابی محیط نهادی رقم 5.98 (میانگین فصل قبل 5.84) است. نگاهی کوتاه به این موارد نشان می دهد که مانند فصل پیش محیط جغرافیایی با عدد 4.24 و محیط مالی با عدد 7.93 به ترتیب مساعدترین و نامساعدترین محیط ها براساس نظریه عمومی کارآفرینی شین بوده است.
ایده آل ترین و بدترین استان های کشور از نظر محیط کسب و کار
