هیچ چیز انسان را به این اندازه خوشحال نمی کند جز احساس قدم برداشتن در راه پیشرفت. مدیران می توانند با از بین بردن موانع غیرضروری در این راه، انگیزه ی کارکنان خود را بالا ببرند.
در یک تحقیق میدانی جدید توسط مجله ی Harvard Business manager (یکی از زیرمجموعه های انتشارات Spiegel) از حدود 600 مدیر سطوح مختلف سازمانی سؤال شد که انگیزه و احساس کارکنان شما، بیشتر از همه به کدام گزینه وابسته است؟
- قدرشناسی برای کار خوب
- تشویق ها مالی
- حمایت های شخصی
- پیشرفت کاری
- اهداف مشخص
بیشتر سؤال شوندگان گزینه ی اول را مهمتر از بقیه دانستند. جالب است که این مدیران اشتباه می کنند، زیرا نتایج تحقیق چند ساله ای که به تازگی به اتمام رسیده و در آن کارکنان عمدتاً تحصیلکرده در مشاغل مختلف مورد سؤال قرار گرفته اند، نشان می دهد که “پیشرفت کاری” برای آنها مهمترین عامل انگیزش است، در حالی که مدیران، به این گزینه کمترین درجه ی اهمیت را داده بودند!
در تحقیق مذکور از کارکنان، از آنها خواسته شده بود که خاطرات روزانه و شخصی خود را هر شب از طریق پست الکترونیکی بفرستند. جالب است که بسیاری از آنها بابت یک پیشرفت کوچک در کار و یافتن یک راه حل برای یک مسأله، احساس خوشحالی زیادی از خود نشان داده بودند. مجموعاً 12000 نوشته ی روزانه از کارکنان مختلف مورد مطالعه قرار گرفت که از آنها خواسته شده بود، احساسات خود را در پایان هر روز ثبت نمایند. این مطالعه نشان داد که پیشرفت های حاصل شده در فرآیند کارها و امور روزانه ی افراد، بیشترین احساس مثبت را در آنها برانگیخته است. 76 درصد از روزهایی که آنها محل کار خود را با رضایت خاطر ترک کرده بودند، روزهایی بودند که پیشرفت معینی در کارشان حاصل شده بود.
این، خبر خوبی برای مدیران است، چرا که نشان می دهد کلید انگیزش کارکنان پیش از این نیز در دستان آنها بوده است، و نه در انحصار سیستم های پیچیده ی تشویق و تنبیه کارکنان. در واقع تشویق های مالی برای سؤال شوندگان از اهمیت کمی برخوردار بوده اند، پس تنها کافی است که مدیران اهداف مشخص و قابل دسترسی تعیین کنند، منابع لازم را در اختیار کارکنان قرار دهند و از آنها حمایت کنند. به این ترتیب می توانیم مهمترین توصیه به مدیران را از نتایج این تحقیق حاصل نماییم:
پیشرفت کار تیم تحت مدیریت خود را از طریق تغییرات یکجانبه در اهداف و برنامه ها، تحمیل نظرات و یا محدود کردن منابع لازم، با مشکل مواجه نسازید.
تجربیات ناموفق، به مراتب قوی تر از تجربیات موفق بر احساسات و انگیزه ی کارکنان تأثیر می گذارند، و هیچ چیز به اندازه ی تأخیر یا شکست در کار، کارکنان را مأیوس نمی کند. به عنوان مدیر، باید توان مجموعه تحت اختیار خود را در نظر داشته باشید، از قرار دادن کارکنان در فشار زمانی پرهیز کنید، در صورت بروز مشکلات، به آنها یادآوری کنید که باید از آنها درس بگیرند، نه آنکه از مشکلات کاری، یک بحران شخصی برای خود بسازند. فرهنگ کمک به همدیگر را در سازمان ایجاد کنید و برای شروع، خودتان در انجام برخی وظایف، به کارکنان کمک کنید. این کار نه تنها باعث لذت بردن آنها از کار می شود، بلکه سرعت انجام وظایف نیز بیشتر می شود.
گرچه نمی توان هر روز از کارکنان قدرشناسی کرد یا به آنها پاداش مالی داد و آنها را خوشحال کرد، اما می توان کاری کرد تا آنها هر روز احساس کنند که کار مثبتی انجام داده اند و از این طریق احساس رضایت خاطر در آنها ایجاد شود.
منابع مورد استفاده در این مطلب:
سایت غیر فارسی:
این مقاله توسط آقای سید حمیدرضا عظیمی نوشته شده است.
